مدرسه علمیه فاطمیه رودسر

یکی از وظایف بزرگ مسلمانان که متاسفانه در جامعه کمرنگ شده است .انتقاد می باشد .انتقاد سازنده باید جایگزین گناهانی نظیر غیبت ،تهمت و زخم زبان باشد تا جامعه سالم بماند وپیش رفت کند /.
مسلمانان در خانواده و اجتماع باید مثل آینه نواقص همدیگر را ببیند و در راستای رفع نقا یص و اصلاح کمبود ها و نارسایی ها ،به یکدیگر تذکر دهند .ولی مهم تر از انتقاد .انتقاد پذیری است . وقتی جامعه سالم می شود که افراد ان به همدیگر انتقاد کنند و نیز انتقاد یکدیگر را با گشاد رویی بپذیرند . پذیرش انتقاد دیگران در پرتو سعه صدر حاصل می شود .
اگر کسی از نعمت شرح صدر بر خوردار باشد .با خوشرویی انتقاد دیگران را می شنود و از اینکه دیگران عیب و نقص او را دیده و به او تذکر می دهند . خوشحال می شود و در صدد رفع عیب خود بر می اید . ولی افرادی که سعه صدر ندارند .در پاسخ به انتقاد دیگران با برخوردی تند و همراه با عصبیت عیب خود را توجیه می کنند .و این توجیه موجب می شود که خودشان نیز نقایص خود را نبیند و همه کارهای نادرست خود را درست وعالی تصور کننداین تصور ،انان را به بیراهه می کشاند و فرصت پیمودن طریق سعادت و سلامت را از ان ها سلب می نماید.
اظهار فضل بی جا ،پاسخ به سوالی که از دیگران می شود و خود را عالم و دانا جلوه دادن ،از نداشتن شرح صدر نشات می گیرد .استاد عالی مقام حضرت ایت الله العظمی بروجردی (قدس سره)از استاد خود مرحوم ایت الله العظمی سید محمد باقر درچه ای (قدس سره )نقل می کردند که هر وقت مسله ای از ایشان سوال می شد اگر می دانست .اهسته پاسخ می داد و اما اگر نمی دانست ،با کمال صراحت می گفت :نمی دانم .این نشانه شرح صدر است و سیره فقهای وارسته معمولاچنین بوده است .