ضرورت توبه
پس ای انسان >اندکی به خود بیا و اندیشه کن و ببین که در ان چه تورا ارتباطی به مراتب سوداگری این دنیای پست است در حرکات و رفتار خود مراقبت داشته باشی تا آن چه پر سود تر است را به دست آوری و آن چه به نفع تو باشد چلب نمایی و جز آن چه گررانبها تر است .انتخاب نکنی بلکه جان خود را به سختی و رنج می اندازی و وقت را بیهوده تباه می سازی تا خوراک خوب به دست آوری و نوشیدنی گوارا بنوشی و بستر نرم برای خواب خود آماده نمایی و حال انکه خودت می دانی از این رنج ها جز تفاوت اندکی ،تو را سود حاصل نخواهد شد ,بلکه ان لذت را به زودی از دست خواهی داد ،پس تو را چه شده که نسبت به منافع اخرتت این کار را نمی کنی ؟و این گونه تلاش نمی کنی ؟مثلا چون کالایی بخری و پس از خرید بفهمی که اگر به جای آن کالای دیگری خریده بودی سودت دو برابر بیش تر از خرید اول بود از این کار اندوهناک می شوی و افسوس می خوری و برای این غفلتی که کردهای نفس خود را سرزنش می کنی و برای آینده ،تصمیمخود را استوار می سازی که دیگر غفلت نکنی و سودی را از دست ندهی ولی به ان چه در تجارت آخرت از دست می دهی و از سودی هفتاد برابر بلکه بیش تر بی بهره می مانی ،اندوهی نداری ؟و غمناک نمی شوی ؟
و اگر برای این گفتار ،کواه بخواهی به آن چه در دو برابر شدن ثواب اعمال با کیفیات خاص و در زمانهای مخصوص در اخبار وارد گردیده نگاهی بینداز>مثلا به نمازی که به جماعت در مسجد جامع با پیشوای عالم پرهیز گار ی خوانده می شود نگاه کن به ویژه اگر عده نماز گزاران هم بیش تر باشد ثوابش هزاران برابر بیش تر از نمازی است که در کمنزل به تنهایی بخوانی و با این همه تو در انتخاب ان چه سودش بیش تر و فضیلت ش با لاتر است خود داری می کنی و از ثواب این جماعت که از دست دادهای یک دهم ان چه از سئپود تجارت دنیوی از دست دادهای اندوهگین نمی شوی .